yalnız ağlamak
Son iki pirinç tanesiydi yalnýzlýðýmýz
Bir kazandan artakalan
Habil ile Kabil’den bu yana
Yokluðuna, sarýlýp sarýlýp aðladýðýmýz
Ben yanarken en çok seni yaktým yüreðimde
Ýssiz, külsüz, durdukça azýtan
Yaðmur saçaklarýnda sensizliðimdir yýkadýðým
Çorak, tuzlu, deðdikçe acýtan
Ne zaman acýsa bir yalnýz
Issýzýnda þehrin
Ben aðlardým
Papatyalarýn yapraklarýný sen yolmuþtun deðil mi?
Ýstediðin çýkmayýnca kýzýp,
Anladým þimdi..
Ben gülmeyi beceremedim, sen aðlamayý
Oysa bir gökyüzüydü gözlerin
Hem aðlardýn hem aðlatýrdýn
Üþüdükçe gözlerinde sesim,
Sen kuþlara þarkýlar söyletirdin
Ne zaman acýsa bir yalnýz
Issýzýnda þehrin
Ben aðlardým
Ýntizar çiçeklerini bilir misin, solduðunda
Ellerinde piþmanlýðýn ateþi yanar
Yâri, yarýný olmayan bir yalandýr þehir
Rüzgar acemi bir kuþun çýrpýnýþlarýna kanar
Cam buðularýndan akýttýðým adýndýr çokluðun
Yarasý uykularýma saklý bir kadýndýr yokluðun
Ne zaman acýsa bir yalnýz
Issýzýnda þehrin
Ben aðlardým
Bir þehrin acýsýna
Issýz ýssýz
Yalnýz ben aðlardým
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.