Ateþteyim, ama ateþten deðilim
Ellerime dökülüyor küllerim
Azize aç kapýyý kapýnda aç bir deliyim
Mavi kelebekler süslüyor uykusuz gecemi
Sýyýr örtüleri Azize’m
Son bir kez göreyim kanadý kýrýk serçemi
Koþuyorum geçenin içine mutmain
Ellerim cam kýrýðý
Cam kýrýðý ellerimi tutmayýn.
Þehir kýrýk bir sýrça, billur bir avize
Doð ruhuma doð,ey.. Süreyya’nýn kýzý Azize
Denizler akýyor içimde , sen yosun sanýrsýn
Bir bak gözlerime
Sevdamý gözbebeklerinden tanýrsýn
Býrak reyhanlarý Azize’m; tüylü saksýlarda uyusun
Yaðmurlar acýtýr goncayý
Sen kalbimin memba suyusun
Yapraðýný karlara býrakýr zemheride kayýn
Tohumlar adýnla iner topraða
Aþk erimiþ bir mumdur gölgesinde ayýn
Sabah kuþlarýnýn sesleriyle yoðrulur güzelliðin senin
Azize,
Heykellerini diktim ruhuma esrarlý gölgenin
Ýnsanlýk acizdir , yalnýzlýk Ýlahi sanat
Karanfiller beyaz açtý
Tut Azize’m, tut da ellerimi kanat
Deðirmen taþlarýna uzanmýþ mahzun bir buðdayým,
Aç kollarýný Azize’m; bu gece kollarýnda uyuyayým.