izmir gibisin sevgilim

izmir’imsin sevgilim
dökülüyor zaman saat kulesinden
seni beklerken
göztepe-bostanlý vapuru gibi
gözlerimde ýslanýyorsun ilk
vakit henüz çok erken
kestanepazarý’nda çocuk elli
günahsýz bir güvercin oluyorsun
ürkek, tedirgin
sabah simidi ellerimden
susamlar topluyorsun

izmir’imsin sevgilim
karþýyaka kadar gülüyorsun þýmarýk
alaçatý’da dalga dalga saçlarýn kabarýk
bazen bornova gibi
genç ve heyecanlý duruyorsun
büyük efes’in antik aynalarýnda
sessizce benim oluyorsun

ah sevgilim
basmane garýnda
hüzünlü yolcular uðurluyor beni
sana geldiðimi kimseler görmesin
asansör’den gizlice inmeliyim
hasanaða parkýndan geçerken
yalnýzca seni düþünmeliyim

izmir’imsin sevgilim
teleferik’ten ellerinde kayýyorum narlýdere’ye
nar çiçekleriyle baharý karþýlýyorsun
klizman’a geçiyoruz sonra
yaralý kayýklarla
dumanýma efkâr oluyorsun

izmir gibisin sevgilim
karataþ’ta cumbalý evlerin üst katýnda
içinden inci çýkmýþ
bir midye tadýnda
imbatla körfezde
puslu bir ebru yapýyorsun
en kuytu yalnýzlýklarý çýkarýp koynundan
inciraltý’nda mehtabý
gözlerimde okþuyorsun..


Sosyal Medyada Paylaşın: