Hayatýn yorgunluðu
Yuvalandý omuzlarýma
Gülüþler yabancý, çok oldu terk edeli
Yorgun düþtü geceler köhneleþip
Karardý güneþ, þafak sökmek bilmedi
Alacasýnda, dudak büken seherde
Bir suret belirir, özlemini duyduðum
Bulut olup dökülür
Kýrmýzý ve maviden
Vay acýmasýz yýllar
Neler çalmadýnýz ki benden
Ne çok anýyý zulalamýþ heybem
Ondan mýdýr yüreðimin teri
Þah damar çatlak vermiþ
Akýp durur kan nehri
Yaþam desen dünden belli
Parçalayýp geçirdi süzgecinden
Geçmiþin ayak izleri silik
Gidilmez ki üzerinden
Ne yaþanýlacak
Ne de geri dönülecek gibi
Hoyrat rüzgârlar esip durur tepemde
Üþür saçlarým titrer yüreðim
Bazý acýlar vardý ki, senden armaðan
Çakýlýp kaldý mýh gibi
Çýkartsam da kapanmýyor yeri
Senden sonra;
Ne gülmeyi becere bildim
Ne de bir adým ileri gitmeyi
Her þeye inatla direndim
Bir sana yeniðim
ASMEROZ-62
GÜLÞEN POLAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.