Bir ben var. Görünen, sensiz nefes alan, yaþayan, mutlu görünen, herkese gülücük saçan ve halinden mutlu görünen...
Bir de ikinci ben var. Görünmeyen, hergün bir önce ki günden daha çok ölen, mutsuz, çok mutsuz. Yaþamak için artýk sebebi kalmayan, terkedilmeyi guruna yediremeyen, içerde resmen bir yaþam savaþý veren...
Ve biri var ki... Hayatýmý ele geçiren, beni kendine kukla eden, herþeye raðmen halâ sevdiðim. "Seni seviyorum" deyip çekip giden...
Söyle þimdi bana. Kim iki yüzlü ? Ýçimde ki acýyý saklayan ben mi ? Yoksa; Beni kendine baðlayýp çekip giden sen mi ?
15.02.2012 / 7:15 (Derste :)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hypochondriac Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.