/tanrýyý sever gibi, inanmýþtým sana oysa, bugün 14 þubatýn arefesi, sensizliðin bilmem kaçýncý ertesi bugün yoksun, ellerinsiz ellerim ellerinden yoksun/ Kaç zaman oldu yokluðunun verdiði zahiyatý onarmakla meþgulüm kendimde
yýkýk dökük yüreðim tahribat içerisinde gözlerimin vanasý bozuldu akýyor durmadan
ellerim hep soðuk içim yangýn misali yanýyor alev alev ama ben hala üþüyorum.
Senin gittiðin gün sarardý düþlerim en kuytu þehrin köþelerinde avuçlarýma iliþtirdiðin mutluluk sevinçlerimizi savurdum rüzgarlara
ve bana kalan yalnýzlýk senfonisiyle susacaðým sensiz geçireceðim her 14 þubatlarýn sabahýnda.
Sevgili/m bir buket dolusu yýldýz toplamak istedim bu gece gökyüzünden sana sunmak için en karanlýk anýnda çünkü korkardýn karanlýktan bilirdim sana sarýlýp bak burdayým diyesim var bu gece
yarýn 14 þubat ve sen yanýmda yoksun çoktan gitmiþtin yýldýzlar söndü ve ben yalnýzlýðýn en müsait anýnda karanlýða karýþtým, yani yok oldum yani kayboldum ben bende yoktum ben sendeydim ama sen yoksun bu þubat soðuðunda.
Þimdi kollarýna uzanýp sabaha kadar yýldýzlarý seyretmek vardý, sevgi sözcükleriyle aþký içmek vardý gözlerinden ama yoksun ama gitmiþsin yani O’ndasýn yani sensizim yani yalnýzým
Ve O 14 þubat sabahý sar(ýp)hoþ ederken seni ben çoktan ölmüþ olacaðým.
Erkan Ýpek
Sosyal Medyada Paylaşın:
erkanipek01 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.