içime sulusepken yaðardý sevmelerin
sýrýlsýklam olurdum
kelebek mavisi gözlerin susuþlara kapanýrdý
derinliðine düþerdim
ürpermek kaybolmaktý bakýþlarýnda
kýyýlarýmdaki fýrtýnalardan
tebessümlerine sýðýnýrdým
hüzünlerin gülümsemelerimin ýslaklýðýnda erirdi
göðsüme sýðýnýrdý biçareliðin aðlardýn
öperdim masum hallerinin ýstýraplarýný
bir gül kadar narindi susuþlarýn
bir ýtýr gibi gizemli
hasretlerime buhurlar saçardý nefeslerin
koklardým damarlarýmda zerrelerini
özlemlerin ýsýrdýðýnda acýrdý arzularým
gözlerindeki kutuplara giderdi yüreðim
titreyerek yanardým
bir ömür kadardý sabýrsýzlýðým
çözülmesini beklerdim donmuþ uzaklýklarýnýn
mesafeler tükenirdi kollarýmda
göz bebeklerine sarýldýðýmda ýslanýrdým
mevsimlerin adý sendin
acý ve elem sevgindi gülmelerinde
çilelerimin mutluluðuydun kirpiklerimin neminde
kökleri baðrýmda bir aðacýn gölgesindesin þimdi suskun
yýldýzlar inmiþ yüreðinden saçlarýma
dudaklarým öpmekte hatýraný buðulu toprakta mahsun
ellerimde kasým patlarý
üzerine örtüyorum kalbimin kýrýntýlarýyla
kahrolarak incitmeden
darmadaðýn bir bedenin içinde bir avuç külüm
býraktýklarýnla hep bendesin
yaþayan sensin
gömülen benim