Unutmuşsun
Bu kýþ üþüdüðünü biliyorum,
saklamaya çalýþma.
Kiraz dudaklarýnýn sessizce çatladýðýný,
ellerini ceplerine sokup ýsýnmaya çalýþtýðýný,
güzel gözlerini kapatarak hapþurup durduðunu,
burnunun hafifce aktýðýný,
kibarca olan öksürüþlerine bile..
Hepsini hissediyorum;
kalbime gelen soðuk aðrýyla beraber..
Açýkcasý üzüldüm.
Unutmuþsun sevgilim, unutmuþsun.
Beni unutman önemli deðil, ölürüm geçer iþte,
bunu demiyorum.
Kendine dikkat et dediðimi,
havalar soðuduðunda sýký giyinmeni söylediðimi,
hatta eldivenlerini bile giymeni,
dudak nemlendiricisini çantanda bulundurmalýsýn tavsiyemi,
sakýn hasta olma,
ama olduðunda da ilaçlarýný asla aksatma söylemimi de..
Gördüm mü ?
Bak, yine hasta olmuþsun.
Kýzdým sana sevgilim, unutmuþsun..
Ahmet Kastancý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.