Yəhər üstə keçdi günün, Daðý-daþý yordu Qəmər. Yalmanýna yata-yata, Keþiyində durdu Qəmər. Seçilmədi igidlərdən, Gör nə meydan qurdu Qəmər. Bir namərdin gülləsindən, Üzdü səni, qýrdý Qəmər. Atýna qurban eylədin, Kəmfürsəti, Mehralý bəy!
Kiþnəyəndə Qarakötük, Pozuldu düþmənin səfi. Cəngə girdi Kor Ýsmayýl, Boðuldu gör neçə əfi. Yetiþdi Qazi Məhəmməd, Sýndý yaðýnýn sədəfi. Sənin ərlik qüdrətindən, Doðuldu Türkün þərəfi. Uca tutdu ulu Tanrým, Bu þövkəti, Mehralý bəy!
Sədan yetiþəndə Çinə, Odur Teoman, - dedilər. Müjdə çatdý Hindistana, Gəlir Þah Cihan, - dedilər. Haray saldý Türkistana, O, Bilgə Xaqan, - dedilər. Teymurləngdən qeyrisinə Yox daha güman, – dedilər. Atilla zühr edib, – dedi Doðu, batý, Mehralý bəy!
Dünya fani, həyat qýsa, Ömür gedər, gün əyilər. Bircə hünər göstərənə, Ýgid, qəhrəman deyilər. Zəfərlərin gəlməz saya, Hər yanda adýn öyülər. Þəninə nəðmələr qoþar, Neçə-neçə elbəyilər. Yaþayarsan ürəklərdə, Bu həyatý, Mehralý bəy!
Elbəyi Cəlaloðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
elbeyicelaloglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.