Saz dinə!

Saz dinə!

Nə saz dinir, nə söz dinir, nə iþdi,
Durubdular bir-birinin qəsdinə.
Harda qaldý, bir aþýðý çaðýrýn,
Bəlkə gəldi saz imana, söz dinə.

Saz dinməsə, kimsə verməz çarəmi,
Þiþ qayalar eþidəmməz nərəmi.
Əsli dərdi az yandýrýb Kərəmi,
Kül sovrula, kösöv qýza, köz dinə.

Saz oyadar ürəklərdə hər simi,
Qərar tutmaz qəmli günün tilsimi.
Bir gözəlin gözlərində əksimi,
Görən kimi iþvə dinə, naz dinə.

Saz eþqilə çýxar könül daða da,
Ayaq üzəngidə, diz qabýrðada.
Biz layiq deyilik baþqa bir ada,
Vətənin, torpaðýn, xalqýn eþqinə.

O tellərə toxunmasýn naþýlar,
Alovlanar pərdə-pərdə alýþar.
Nə qədər ki, bu millətin ömrü var,
Saz sinədə saz danýþa, saz dinə.

Öz ünvaným, öz adýmdý saz mənim,
Onsuz olmaz bahar mənim, yaz mənim.
Cəlaloðlu, söyləmə gəl, saz mənim,
Dünya yaþadýqca, dinə – saz dinə.

Elbəyi Cəlaloðlu



Sosyal Medyada Paylaşın: