MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

ÖLÜLER ŞEHRİ
Hüseyin Yurttaş

ÖLÜLER ŞEHRİ


o þehri nerde býraktýk biz
hangi yitik zamanda, hangi görünmez günde
el ele yürüdüðümüz o güleç kaldýrýmlar
ansýzýn sevgiyi vuran meydan saatleri
neresinde kaldýk ölüme yürüdüðümüz tenhalýðýn
o þehri nerde býraktýk biz
sevgimiz aðlarken aðaç kabuklarýnda
düþen yapraklara, yosun kokan eski parklara
inceden sokulan rüzgarýmýz
hangi kuytulara sýðýndý þimdi

oradan, o uzak ufuklardan bak
bahçede inadýna açmýþ o mor menekþe
inadýna uzanmýþ asmanýn kollarý
ayýþýðýnda öpülen dudaklarýn izi gecede
son vapur yanaþýyor kýyýya, ýþýklar alesta
son vapur yanaþýyor kýyýya, ýþýklar alesta
yýldýzlar hep birden mi kayýyorlar
suyun sesi büyüyor gölgesi aðýrlaþan kameriyede
yasemin kokularý savruluyor iðreti avlularda

sürdük sýnýrlarýný kentin, kýrlara bayýrlara sürdük
caddeler geniþledikçe bun çöktü varoþlara
bir tanrýya yürüdü artýk incir bitmeyen duvarlar
göðün gözleri kanlandý, ufuklar silindi kýyýlardan
daðlarý yitirdik, aðaçlar kuþ öldü, ibret cana dayandý
sürdük sýnýrlarýný kentin
yeni mezarlýklar kurduk ölülerimizi sýraya sokup
gömdük geçmiþimizi servi diplerine
anýlar uðulduyorsa, ürkek bir nostaljiyi büyütüyorsak, aldýrma
yüreklerimizde güne yetiþme kaygýsý, gerisi ütopya
sürgit kendimizi aradýðýmýz bu sonsuz kovalamacada

sevgiyi koymuþtuk bir yerlere, duruyor mu orda
dokunsak tozlu bir vazo gibi elimizin altýnda sanki
nedense sönmüþ bütün þamdanlar, perdeler aðýr ve uykulu
ocakta usul usul o ateþ, kim yaktýysa yana yana aðlýyor
o içli güz dinginliði kapý aralýklarýnda
rengarenk masallar iniyor baðladý tavanlardan
sahi, neyi nereye koymuþtuk biz, duruyor mu orda?

sürüp çýkardýk o þehri þehrimizden
anýlarýmýz yeni kenar semtlerde öksüz birer çocuk
leylek yuvalarý kapanan her fabrikanýn bacasýnda
üstelik leylekler de küs artýk ve afrika’ya yeminli
tezgahta ve gergefte o inatçý eller, gül aðacý, gül oya
mahzun bir çocuðun görüntüsü asfaltýn serabýnda

hiç kimse bulamýyor kendi þehrini, yok artýk
kayboldu gülüþü gökyüzünün, dokunuþu rüzgarýn
eski sokaklarda yeniyetme güneþ cesetleri
yenildik bu en büyük meydan savaþýnda
gölde gülümseyen nilüfer uzaklýðýnda gençliðimiz

ölümü hiç ýskalamýyor bu þehir
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.