silinmiþ izlerin geçtiðin bütün yollardan ardýndan býraktýðýn anýlar gittikçe flu ne güneþin görünüyor ortalýkta ne yaðmur kokusu havada þimdi her þey gecede sinsi yaðan karla örtülü
bizi sorma soðudu birden içimizin kuytularý aðzýmýzda kaldý aðýtlarýmýzýn tortusu býrakýp denizleri çekildik kýþ karanlýklarýna ýssýzlýðýmýza düþen hep o bir damla su
yanýlgýlarýmýz yanýk izleri gibi bedenlerimizde bir bir kayýyor avuçlarýmýzdan sevgi yumaðý yürekler dünle yarýn farklý elbet, ama bugün hep ayný eriþemediðimiz uçurumlarda soldu çiçekler
bir muska gibi gizli gizli taþýyoruz seni tenimizin sýcaklýðýna karýþmýþ öyle saklýsýn bu dünya bildiðin gibi deðil bizi de öldürecek erken ölmekte galiba çok haklýsýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin Yurttaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.