Yolların Sonu
Bugün yollanýyorken bir gurbete yeniden
Belki bir kiþi bile gelmeyecektir bize.
Bir kemiðin ardýnda saatlerce yol giden
Ýtler bile gülecek kimsesizliðimize.
Gidiyorum: Gönlümde acýsý yanýklarýn...
Ordularla yenilmez bir gayýz var kanýmda.
Dün benimle birlikte gelen tanýdýklarýn
Yalnýz bir hatýrasý kaldý artýk yanýmda.
Yufka yüreklilerle çetin yollar aþýlmaz;
Çünkü bu yol kutludur, gider Tanrý Daðý`na.
Halbuki yoldaþýný býrakýp dönenlerin
Deðiþilir topu da bir sokak kaltaðýna.
Ýster düþün... Kendini ister hayale kaptýr...
Uzar, uzar, çünkü hiç sonu yoktur yollarýn.
Bakarsýn aldanmýþsýn, gördüðün bir seraptýr
Sevimli bir hayale açýlýrken kollarýn.
Ey doðunun alnýmý serinleten rüzgârý!
Ey karanlýkta bana arkadaþlýk eden ay!
Arzularým bir oktur, aþar ulu daðlarý,
Düþtüðü yer uzakta dilek adlý bir saray.
O sarayda bulunca Tanrý`laþan erleri
Artýk gözüm arkaya bir daha dönmeyecek.
Hepsi sussa da "Kür Þad" uzatarak elini:
"Hoþ geldin oðlu ATSIZ, kutlu olsun" diyecek.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin Nihal Atsız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.