Ayrılık

Sevdiðim, kemençede titretiyorken yayý,
Bülbül sustu, unuttu o eski aðlamayý.
Öyle sandým ki gökte kýzýllýk sardý ayý,
Sevdiðim, kemençede inletiyorken yayý...

Aðaçlarýn dallarý saygýlarla eðildi,
Ýçimden çarpýntýyý, gözümden yaþý sildi,
Böceklerin sesleri birdenbire kesildi,
Sevdiðim, kemençede söyletiyorken yayý...
Ayýn on dördü gökte yavasça yükselince,
Bir baðlama baþladý önceden ince ince ...

Birdenbire gürleþip kemençeye karýþtý,
Biri coþkun bir öfke, biri bir yalvarýþtý.
Birini inletirken bir kadýnýn elleri,
Birinde bir erkeðin kýrýlmýþ emelleri...
Sonra kemençe sustu... Yalnýz kaldý baðlama,
Çalkalanarak diyor ki: “Boþunadir, aglama!
Kemençen, baglamam ve ... Gönüllerimiz kiriktir;
Her tatli seviþmenin sonu bir ayriliktir...

Gök onun kadar derin , o gök kadar berrakti,
Biraz sonra nazik ay bizi yalniz birakti...
Bu ayrilik çaginin hicranini bir düþün,
Beni hala yakiyor tadi en son öpüþün!?..

Hazin hiçkiriklari birakilmiþ bir kizin,
Hatirlatti bütün o eski ayriliklari.
Söndürür neþesini gönlümüzdeki hizin,
Birakilmiþ bir kizin hazin hiçkiriklari...

Sosyal Medyada Paylaşın: