Ne güzel susabiliyorsun yaþ/ama/yama(z) iken!
Aþk da yüreðinde üryan,
Gözlerin aþkýna sübyan,
Olmaktan vazgeçmemiþken!
Böyle iken, anlatabilirim seni;
Anonim muhabbetlerin öylesine saatlerinde
Böylesine hâlâ güzel iken,
Çýkartabilirim geçici ilmühaberler sevgine
Menkul kýymetlin bile olamamýþken!
Ne güzel geceleri suçüstü tüttürüp tertemiz bir kâðýdý!
Yolu yosunlara çizebilirsin sen baharý.
B/aðrý ben, y/aný ben, ü/nü ben;
Hani öyle deðil de, bilerek en içten…
Nasýl olsa ç/ay saatidir gece dendin mi diye yolculara,
Bir gülüþüne yüz hatýrýn adýný z/aman koymuþlarken!
Böyle iken, uzun uzun sözler dahi etmeden
Sýradan bir günün herhangi bir saatinde
Yine seni düþünüp, adýnla açarken ucu kýrýlmýþ bir kalemi
Kýrmaktan vazgeçebilirim us/anmýþken sensizlikten.
Ne güzel okuyabilirsin þimdi deðil mi her kapý numarasýný?
Ýçinde benim olmadýðýmý bilip, g/özyaþlarýný ellerinle siler iken!
Böyle iken, alabilirsin her güzel þiiri avuçlarýnýn içine
Benim uyuduðum tek saat olan, sen beni düþünürken!