Murâdým kaderin önüne geçti
Þükür bilemedim, ar bilemedim...
Nefsimi þýmartan kýrýk süzgeçti
Zarar bilemedim, kâr bilemedim
Ömrümü hesapsýz hevâya kurdum
Servetin hasýný yele savurdum
Daðýn zirvesinde aradým durdum
Saça da yaðarmýþ kar bilemedim
Sandým ki gün doðar hep güneþ açar
Ne fersiz kalýrým, ne birgün naçar
Aynada gördüðüm gölgemden kaçar
Âkýbet karanlýk, dar! Bilemedim.
Ýrâde aðacý tutmazsa aþý
Budamak, sulamak boþa uðraþý
Hebâ ettim göze emânet yaþý
Tövbeye münhasýr zâr bilemedim
Pembe, beyaz, mavi olsa da tonu
Karaya çýkýyor her rengin sonu
"Düþman" dendiðinde belliyken konu
Zerki zehir nefsi "mar" bilemedim
Sevgiyi öðrendim aþk ile doldum
Leylâ’ya vahaydým Þirin’e yoldum
Tam beni bulurken bende kayboldum
Vuslat bilemedim, Yâr bilemedim
Uyarmak kastýyla uðrasa da kýþ
Hayaller süslüydü düþ nakýþ nakýþ
Topraðýn baðrýndan ukbâya çýkýþ
Sinden öte sýrat var bilemedim
Sinden öte diyar var...Bilemedim...
Mecit AKTÜRK