Mehralı bəy II şiir

Bu, 1877-78 ci yýllar Osmanlý-Rus (93) savaþýnda büyük kahraman olmuþ, Osmanlý Sultaný Abdulhamidin “Mecdiyye niþaný” ile teltif etdiyi, Borçalý Karapapaklarýndan olan Mehrali beye hesr etdiyim “Mehrali bey” dastan-poemasýndan ikinci giriþ (Cýðalý tecnis) þiiridir.



Mehralý bəy II þiir

Tərsaya
(Cýðalý təcnis)

Ýgid olan hər əməldə bilinər,
Nütvəsi saf, fikirləri tər, saya.
Aþiq ollam tərsaya,
Göydən gəlsə tərs ayə.
Ýçimdə þimþək oynar,
Görsəm namərd, tərsa ya.
Gəncliyindən gün doðmadý üstünə,
Urcah oldu Mehralý bəy tərsaya.

Düþmən asi, dost naxələf çýxanda,
Gəldi səbri, təsəllisi Qəmərdən.
Düþdü baþa, Qəmər, dən,
Aldý nuru Qəmərdən.
Vətən dara düþəndə
Əskik olmaz qəm ərdən.
Mehralý bəy sýyýranda qýlýncý
Oðul gərək, leþ týðýný tər saya.

Cəlaloðlu, al qələmi þövqilə,
Ýlhamýný kaðýz üstə sər indi.
Aþýq deyər sər indi,
Zər xýrdalar sər indi.
Qaynar elmi olanýn
Daim qəlbi sərindi.
El barýnar qəlbi düzün nurunda,
Çaþý baxar tərs Günəþə, tərs Aya.

Elbəyi Cəlaloðlu



Sosyal Medyada Paylaşın: