Yorgun bir iþ dönüþü tuttuðu takýmýnýn aldýðý oyuncusuyla, Kalbine küçük de olsa bir mutluluk tohumu ekebilmiþ bir adamdý. Sen her þeyden habersiz izlediðin çizgi adam süpermen’a hayran hayran bakarken, O dünyayý sýrtýnda taþýmýþtý.
Çocuk! Sen adým atmayý yürümek sandýðýn zamanlar Güzel gözlerin ne kadar da çaresizdi hayatýn karanlýðýna karþý. Ýþte o karanlýkta kayboldu sandýðýn gölgen, Aslýnda hep yanýndaydý. Sonra bir ýþýk yandý… Sen öylece çýkýp giderken o güç basamaklardan. Belki hiç bilmedin neydi o ýþýðýn kaynaðý. Hah! Ýþte o ýþýk var ya! O ýþýk kendini yakýp sana hayat veren adamdý…
Sonra büyüdün göðsün kafesine sýðmadý. Sularý yükselmiþ azgýn bir nehir… Ya da zamana sýðmayan bir þair… Alayýna isyan yüreðini sökmek istedin ama Olmadý, yapamadýn. Seni kimse anlamadý sandýn. Adýný umursamazlýk koyduðun, senin anlamadýðýn þey… Kutsal bir Ebu Bekir sabrýydý. Kim bilir belki de isyanýnýn kaynaðý utandýran korkularýndý. Ama o yýlmadý ellerinden tutup seni hayatýn ordularýna kattý. Þimdi bildin mi çocuk, bu adan kimdi? Evet, o güzel, o kahraman adam Senin BABANDI.
3110010 by ABDULLAH SATICI
*Çocuklarýný seven tüm cefakâr babalara ithaf edilmiþtir, sevgiler… Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullahsatıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.