Bir ýþýðýn huzmesinde geçmekte ömrümüz, Zaman gergefinde acýmadan iþlemekte kaderi… Ama sen, o hiç bozulmamýþ yüzünde kimsenin göremediði, O tenha gamzelerine dokunma.
Gelme gittiðin yerden, ben hayalimdeki resme aþýðým... Becerilmiþ anýlar siluetini kirletmeye çalýþmýþ olabilir! Ve ben en derinlerime alýp seni; Kanamalý bir hasta gibi sona gidiyor olabilirim. Seni çýkarmak ölmek, kalman acý çekmem demek olsa da, Alma kendini benden, Bendeki sana dokunma…
Parçalara ayrýlmýþtým gittiðinde, Yap-boza çevirip ama yapamadýðýn kalbimin boþluðuna yerletiricem seni... En kallavi acýlarý çekicem peþinden, Sonra bir tenhaya atýp kendimi, baðýra baðýra aðlýcam! Ardýndan senin her parçaný kattýðým gözyaþlarýmý topraða gömücem. Ve kalbimin en saf yerinden sana ayýrdýðým dualar eþliðinde, her gittiðim yere diktiðim; Mabedime dokunma…! 0709011 by ABDULLAH SATICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullahsatıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.