Baþým üstünde bir gökyüzüm, mevsimlerim… Ekmeðimin tadý bile yoksa, Ve artýk yoksa bir aramýzda bir Mevlana; Deðilse de suskunluðum asaletimden, Belki kýrgýnlýðýmdandýr bilesin. Kalbin mukavemet gösteriyorsa, kýzmak ne yersiz… Birkaç ses huzmesine bu denli yüklenmek niye? Ne olur konuþ deme bana! Ben sana ne diyeyim?...
Vakit gece, saat üç… Öksüz bir gecenin koynunda, Kimsesiz mekanlarý düþünmekteyim. Yüzün bir karanlýðýn girdabýnda kayboluyor her gün… Bazen baþka bir zaman boyutunda var olsaydým diyorum, Ya da hiç büyümemiþ bir çocuk... Sonra sýðýnmadan onun masumiyetine, Her þeyi unutsam diyorum… Her þeyi… Sonra seni düþünüp… Seni düþünmek… … Ben sana ne diyeyim?..
by Abdullah Satýcý(25072011)
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullahsatıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.