Kar Yağdı Bu Şehre

Biliyor musun ?
Uzun zamandan sonra kar yaðdý buraya.
Senin hiç olmadýðýn,
olma ihtimalin bile bulunmadýðýn bu þehre kar yaðdý..
Bulutlarýn yumuþak koynundan birer birer düþtü kar taneleri,
güneþ aðardýktan sonra; daha bu sabah.
Tek baþýma izledim
pencerenin baþýndan bu düþ’üþü.
Üþüdüm.
Sen yoktun,
beyaz yalnýzlýklarým vardý sadece.
Kapþonumu giydim ve dýþarýya çýktým;
yarýsý beyaz sokaklarý dolaþtým.
Bulamayacaðýmý biliyordum ama,
kar bahaneydi seni aradým..

Kaygan yollar selamladý önce ayaklarýmý,
titredim ve yürümeye baþladým.
Hiç kayýp düþmedim ama;
eskiyen, yýrtýlmýþ ve altý kaygan ayakkabýlarýma raðmen.
Düþenler de oldu tabi,
ama hiç gülmedim.
Hayata küskünlüðüme raðmen de,
saðlam attým adýmlarýmý.
Sensiz adýmý, yanýmdaki boþluðu;
beyaza boyadým,
karla doldurdum bir günlüðüne de olsa.
Ama akþama kalmadan eridi güneþle beraber,
tutamadým..

Kar helvasý yaptým birde,
içine bolca pekmez kattým.
Biraz seni,
en çok da tatlý hayalini karýþtýrdým.
Özlemle mýrýldandýðým her þarkýda,
nefesimi gördüm havada;
içimdeki sýcak buharý.
Ýçimdeki senin buharlaþtýðýný,
dudaklarýmdan dýþarýya doðru çýktýðýný,
uzaklaþan hayalini gördüm..
Üþürsün,
hatta hasta olursun diye çok korktum..

Uzun zamandan sonra kar yaðdý bu þehre.
Uzun zaman olsa da sen gelmedin yine.
Belki de sen,
bulutlarýn koynundan avuçlarýma düþen bir kar tanesiydin ?
Ben kýymetini bilemedim,
avuçlarýmda eridin.

Ahmet Kastancý.
Sosyal Medyada Paylaşın: