Edebi ruhuma þiar edindim
Kem kelam dilime zül olur dostum
Gönül otaðýný diyar edindim
Elimde tuttuðum gül olur dostum
Yüzümüz gülmezdi þayet kin gütsek
Dostumuz kalmazdý geleni itsek
Ýstemeden dahi gönül incitsek
Sînemiz kavrulur kül olur dostum
"Ahlak" insan için en yüce deðer
Ýrade güçlüyse kin boyun eðer
Akýl süzgecinden geçmezse eðer
Aðýzdan çýkanlar kal olur dostum
Varsýn eller üzsün ilanihaye
Ýblise vermedik, vermeyiz paye
Dedik "gönül yapmak" yegâne gaye
Ýkram ettiðimiz bal olur dostum
Gafil daldýrsa da sözünü kire
Niyet okumayýz bakýp zahire
Yollar vardýðýnda Münkir, Nekir’e
Diller sükût eder, lâl olur dostum
Kiþiyi yücelten tevazu, haya
Ýnsaný alçaltan kibirle riya
Rahmân’a yâr dedik, Kur’an’a ziya
Mahþerde Resûl’üm dal olur dostum
Ayarsýz çýkan söz vermez inþirah
Nefsi düþman bildik kalbi kýblegâh
Ne sultan tanýrým ne de padiþah
Bu fânî, Rabb’ine kul olur dostum.
Bu fânî, Rabb’ine kul olur dostum.
Mecit Aktürk