Vîrâne her bedenin kuytu bir köþesinde
Hoyrat zamana tutsak mahzun bir çocuk yaþar
Nedamet gölge yapar tadýmlýk neþesinde
Elem gözlerinde sel, dilde âh olur...taþar.
Pek hazin manzaradýr üfledikçe harlanan
Alevi dem aldýkça bakýþta buharlanan
Bahtýndan bir nebze yaz umsa da efkârlanan
Artýk mûkimdir hazan; kovmak boyunu aþar.
Bir umut olsa dahi ardýndan itekleyen
Cemresiz baharlardýr her fânîyi bekleyen
Gemsiz hayallerine hadsiz hevâ yükleyen
Aynalarla yüzleþir, hüzünlenir ve þaþar.
Gökyüzü puslu bedbaht ne mehtap ne ay bilir
Sayýsýz "eyvah", "keþke", geçen ömrü zay bilir
Hayatý kabre kýyý bir "kervansaray" bilir
Kolaysa tebessüm et, gülümsemeyi baþar.
Mecit Aktürk