HAMD U SENA

Ne var ki mevcûd ise âlemde, güzel, doðru, iyi;
Arayan fikri, bulan râhu, seven sevgiliyi
Bize bahþetmiþ olan Hazret-i Rahmân’a þükür.

O büyük Rabb’e þükürler ki, ayak bastýðýmýz
Yeri halketti barýnsýn diyerek varlýðýmýz;
Ve yer üstünde hayâlin cereyânýnca uzun,

O büyük Rab ki, ýþýklar yakýyor göklerde,
Lûtfunun feyzini, görsün diye insan yerde;
En büyük nîmete hamd, en küçük ihsâna þükür.

O büyük Rab ki, ufuklar boyu nîmetlerini,
Hüsn ü an, reng ü füsun, aþk ü cünûn mahþerini
Gayrý kâfi görerek sevdiði biz kullarýna
Þimdiden vâdediyor baþka bir âlem yarýna;
Mâ-i Tesnîm’e þükür, Ravza-i Rýdvân’a þükür.

O ki, sedâsýna yandýkça bütün mahlûkat,
Arþ-ý Alâ’da Ezel kasrýna çýkmýþ yedi kat,
Geriyor hüsn-i ilâhîsine atlas perde...
En güzel vuslatý tattýrmak için mahþerde
Bize, gündüz gece, zehrettiði hicrâna þükür.
Sosyal Medyada Paylaşın: