Tanýþtýðým günden beri enginle Bir taþýn üstünde hayale daldým. Bulacaksýn koymuþ gibi elinle, Ben nerde doðmuþsam o yerde kaldým.
Kimi esti baþucumdan yel gibi, Kimi sýzdý bir topraða sel gibi... Yalnýz ben, alçýdan bir heykel gibi Sonsuzluðu dinlemekten tat aldým.
Ses topladým, renk topladým derinden, Geniþ his ve hayal bahçelerinden... Fakat artýk en görünmez yerinden, Yaralanmýþ bir kap gibi boþaldým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Faruk Nafiz Çamlıbel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.