GÖRMEDEN TAPTIĞIM PUT
Nasýl gönül taparsa Tanrý’ya,görmeksizin,
Var adýný bilmeden baðlandýðým bir peri...
Bir beyaz dalga gibi hep o engin denizin
Üstünde gezmedeyim doðduðum günden beri.
Ne ben yedim ihtiras peteðinin balýndan,
Ne o tattý arzunun buðulu kevserini,
Ne kýrda kestiðimiz taze incir dalýndan
Kaval yapýp çaðýrdýk gönül türkülerini...
Gördü mü efsaneler buna benzer haile?
Leyla böyle sevilmiþ,böyle sevmiþ mi Mecnun?
Yavrusuna tapýnan analýk aþký bile
Þehvete benzer biraz yanýnda bu duygunun.
O bir gülüdür,yetiþmiþ kalbin altýn tasýna,
Ve bir bülbül ki yalnýz þi’re vermiþ sesini:
Ne sular genç yüzünü nakþetmiþ aynasýnda,
Ne güneþ yere sermiþ boynunun gölgesini!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Faruk Nafiz Çamlıbel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.