Deniz Yıldızı
Aðlýyorum!
Dudaklarýmýn söyleyemediklerini gözlerimden akýtýyorum sana.
Sen okyanus sanýyorsun dipsiz göz çukurlarýmý.
Ve kaðýttan gemiler yüzdürüyorsun gözyaþlarýmda.
Kelimelerin ayaklarý dolanýyor dilime
Ve hýçkýrýklar kör düðüm olup oturuyor boðazýma.
Büyüdün artýk çocuk!
Öðrenemedin mi kula ibadet edilmeyeceðini hala
Ve sýrt çevrilmeyeceðini asla?
Öðren!
Evcilleþtir azý diþlerine ayrýlýk bulaþtýrdýðýn aþký.
Kalmasýn elinin teniyle buluþtuðu o son dokunuþu.
Sýzýsý kalsýn izi yerine, parmak uçlarýný kazý.
Ýhanetle sadakatin tanýþmasýnýn olmaz hiç tadý tuzu.
Bilmiyorsan öðren çocuk!
Kanatýlan kalbin ölmesinde yoktur kalbi terk eden kanýn suçu…
Ah bir nehir aksa þimdi içimden,
Suyun kaldýrma kuvveti seni de kaldýrsa usulca yüreðimden…
O bir ucundan tutup can vermek için denize savurduðun deniz yýldýzý bendim!
Attýn beni yeniden o dipsiz yalnýzlýðýn maviliðine,
Oysa sevgilim, bu son CAN havlimdi sana geldiðim…
Tükendi artýk içten içe büyüttüðüm yaramaz umut.
Bir deniz yýldýzý kaydý bugün parmaklarýn arasýndan yalnýzlýða.
Hadi bir dilek tut…
Ezgin KILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.