Ben Hiç Isýnamadým
Aðustos ayý geldi, kemiklerim buz gibi!
Güneþliði sýnadým, günlüðü sýnamadým…
Soðuklar saçaklarda asýlý ilbiz gibi!
Isýnan hangi küre, ben hiç ýsýnamadým?
Tir, tir titriyorum da kendime gelmiyorum!
Beynimi tüm buz tuttu ne yapsam bilmiyorum?
Bu soðuk havalardan hiç de zevk almýyorum,
Isýnan hangi küre, ben hiç ýsýnamadým?
Ayaz, tipi, kar derken ruhum da buzul oldu!
Saçaklarda sarkýtlar bir kaç metreyi buldu...
Bir bakýn soðuklardan kaç insan donup öldü?
Isýnan hangi küre, ben hiç ýsýnamadým?
Kutuptan bir buz koptu, Okyanusu taþýrdý(!)
Küresel ýsýnmadan bütün dünya þaþýrdý(!)
Yükselseydi bu sular, bize de ulaþýrdý...
Isýnan hangi küre, ben hiç ýsýnamadým?
Susuzluk tehlikesi sardý bütün ülkeyi!
Bir erise bu karlar, yetiþtirin helkeyi...
Neden buharlaþmadý, sular bozdu ilkeyi?
Isýnan hangi küre, ben hiç ýsýnamadým?
Konya- 2002/02
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.