b/AŞ/lı/K/sız...

yarým aklýma sahip çýkamama pahasýna olsa da,
parmak uçlarýmdan kan damlarcasýna yazýyorum...

onca güzelliðine raðmen gözlerinin,
bir kez daha izin veriyorum suretinin
bütün hücrelerimi bertaraf etmesine...
baþlasýn intihar oyunlarýnýn ilk sahnesi...
bir kez olsun yok edemedim
geçmiþ zamanlardaki ismini..
silemedim gözlerimden gözlerini üþütse de beynimi..
perde arkalarýna saklanýyorken ürpertici gecenin,
ve yalnýzlýðýmý acýtýrken sensizliðim,
en vakur aþýðým yine uzaklardan gelen sesinin...

yine yorgun ve kararlý bir o kadar da karalý sevdam
uzanýr önümde boydan boya..
göz kanar dil tutulur da
dikiþ tutar mý yaralý gönüller..!
unutulur hatrý sayýlýr tüm sözcükler ve kýrýlýr sonsuz sevdamýn
üzerine çakýlan mor kilitler..

bol mürekkepli,mayhoþ olsun asla var olmayýþýna yazýlan son þiirim,
yeniden ölüyorum bu gece..
kaným donarken beynimde,
düþerken iki yana ellerim senli benli,
yine boynu bükük kalacak
bir bakýþýna efsaneler yazan þair kalemlerim...

neden ki sana koþmak fakat hiç varamamak?
kendimi kandýrmak,çocukça yalanlar uydurmak mý kaderin gizemli oyunu?
peki ya yaðmur gibi inerken hayalin varlýðýnýn iz düþümü gecelere...
oysa ne dizeler kazýmýþtým,suretin üzerine cansýz bileklere...

öyle büyük bir ýzdýrap içimi kanatan,
korkunun tutsaðý olmuþ,
lanetli bir romanýn baþ kahramaný adýmýz,
bu gri masalda da ölü doðar sevdamýz,
deðiþiverir yönü umutlarýn..

akla gelebilecek en büyük oyununu oynar
içimi dolduran þizofreni ataklarý...
ve hançeri saplar yüreðinin derinliklerine ..
bir nazarlýktý oysa,
ölümün hikmetinden nasibini alan kara sevdalarým...
her dizenin sonuna ruhuna iliþtirdiðim Fatiha neylesin..

dualarýn hükmünü sonsuza dek yitirdiði iþte o an,
son kez sarýlýrsýn kalemine..
ne yüreðin yetiþir ellerine,ne ellerin yüreðine...
bir el bile ateþ edemeden sürgün edilirsin yürek yangýnlarýndan..
yüzüne gözüne çarpan o ses yanklýlanýr morga çalan odanýn duvarlarýnda..

"gidiyorsun..
topla umutlarýný ve boþalt yüreðimi..."

elif topal
Sosyal Medyada Paylaşın: