Müsadenizle

Ben bir deniz feneriyim;
söyle,
böyle boþuna yanmýyorum döne döne
kimse yaklaþmasýn kýyýlarýma
sýð sanýlan gönlümde görünmeyen mercanlar var
çok korsan aþklar battý
çok yelkenler yandý bu dalgalarda
kadýrgalar gömüldü kasýrgalarla geçen ömrümde!

Kaptaný kalpazan olan gemiler uzak dursun sahilimden
yalanlar yýktý bu rýhtýmý
bir sözle daðýldý iskele!

Anladým ki pusuda puþt doðruyor bu devrin aþklarý
yavþaklarý semiriyor dumanlý baþýmda
býrakýn dökülsün yüzüm
sözüm topraklarda çürüsün
rüzgârlý saçlarýmda yýldýz sanmýþým toz tanesini!

Sol kolum havada haykýrarak koþarken kör sokaklarda
kaldýrýma düþen bir kuþ gibi vurulduðum zaman
ve yaram yalanlarla sarýlýrken
o an sevinmiþsinizdir mutlaka;
oysa yumruk yaptýðým elimde
yani avucumun tam içinde adýnýz yazýyordu.

Tadýnýz vardý o zamanlar sevdiklerim
tadýnýz vardý!
Kimsenin bilmediði þanýnýz vardý…
Artýk hiçsiniz
bir iþkence gibi geçtiniz siz de;
yolcu yolunda gerek
býrakýn öleyim
müsadenizle!


Sosyal Medyada Paylaşın: