Seni Seviyorum

Seni seviyorum..
Ne çok söylemiþtim deðil mi bunu sana ?
Kulak aþinalýðýn var.
Neden bilmiyorum ama;
böyle baþlamak daha güzel oldu sanki,
daha az caným yanýyor en azýndan..

Elveda ve hoþçakallarýný satýr aralarýma sessizce gömüp,
ardýndan çýt sesli bir aðýtla kýrýlan kalemim,
aþikar ayrýlýðý tozlu sevgi cümleleriyle gizliyor.
Sanki ayrýlýk için yazýlmýþ bir þiir deðil gibi.
En çok da yazmak istemediðimden,
bu kelime oyunlarý belki.
Ya da seni her þeye raðmen çok sevdiðimden,
kalbim engel tanýmadýðýndan; ayrýlýða raðmen.
Hem ayrýlýkta ne ki ?
Daha dün peydah oldu, kim oluyor ?
Ben seni ne zamandýr seviyorum,
ayrýlýk daðdan gelip baðdakini kovuyor..

Seni Seviyorum.
Çünkü ayrýlýk; seni sevmiyorum anlamýna gelmez sevgilim,
senin beni sevmediðini gösterir.
Çünkü sadece sen ayrýldýn.
Ben hâlâ zor ve hayali de olsa
tek baþýma sürdürebiliyorum bu aþký.
Bu yüzden ayrýlýðýný al ve git þiirlerimden.
Zaten ben demedim ki sana ayrýlalým diye,
hem hiç istemedim ki..
Peki o zaman kaðýda döktüðüm hayaller gözyaþlarýmla erirken,
yenildiðim ayrýlýðýn sen galibiyetini yazmak,
neden bana düþüyor ?
Neden bardaktan boþalýr gibi gözümden yaþlar dökülüyor ?
Ýsraf sevgilim..
Bak gözyaþlarýmý silmekten ellerim buruþtu,
ama yazmaktan hiç yorulmuyor..

Seni seviyorum.
Sevmekten de hiç yorulmuyorum,
sadece yalnýzlýk biraz yorucu.
Ve sevgilim,
yitirdiðim her sen’e raðmen seninle hiç ayrýlmadýk farzediyorum,
çünkü; aþk farzdýr kalbe..
Seni seviyorum..

Ahmet Kastancý.
Sosyal Medyada Paylaşın: