Belki bir fesleðene dokunuyor ikimizden biri aðýr ve ateþli. Yalnýz uyanýyor odada…
Yüzümü istiyorum, bir çukuru örter gibi sana uðrayan ve Asya kýyýlarýnda bir yaylýnýn aðarmýþ avucunda biriken. Sunaklarýmýzý, sorguçlarýmýzý, boðuntularýmýzý istiyorum Dingin ve kusursuz soðuðunu bahçemizin. Puslu, hiç açamadýðýn o ahþap kapýda koyu bir motif gibi konuþan.
Ve hep býrakýr giderdiniz bir-iki ölmeyle. Arýk yapraklar ardýnda, kimseler var mý?
Buraya oturalým. Kavranýlmaz olanýn ve gözyaþýnýn tam ortasýna. Iþýðýný görebilecek miyim ? Evet biliyorum karanlýk. Ölümüm yeni ve yýlanlarýn sokulamadýðý kadar sessiz...