Sevgide Daha Çok Yoruluyorduk...

Ben seni çok sevdim cümlesinden vazgeçecek olsak, tüm cümleleri geçmiþten geldiði gibi yalana atmak sevgideki yalancýlýða koþmak deðil miydi?
Daha mý kolay olacaktý bu cümleyi söyledikten sonraki hayatý yaþamamýz, yoksa dar baskýlarla bir kez daha mý ezilecektik?

Sen beni ne kadar yok sayýyorsan,
ben seni bir o kadar da o eski yýllarý özleyerek,
hâlâ yanýmda hissediyorum...

Bitememiþ bir sevdanýn varlýðýný sürdürme telaþým,
daha kaç yýlýn ardýna uzanacak?

Sen beni unuttun sansan da, ben seni bir o kadar hatýrlayarak,
bitmiþ bir aþkýn, tek taraflý savunucusu olmak da,
beni ürkütmüyor...

Biliyorum ki sense beni hâlâ kendi varlýðýndan da deðerli sayýyorsun...

Yalandan duruþlar aþký unutmaya yetmez,
diyen de sen olmasan,
tüm bu yazdýklarýmdan vazgeçerdim oysa...

Bilir misin sevgili, yalanlarýn arkasýna saklanarak,
sevdim demelerin, en çok seni sevdim demelerin,
inkârýn ardýna saklanamaz...
Evet,
yaptýðýmýz, tükenemeyen bir aþkýn büyüklüðünü altýnda ezilmekten baþka bir þey deðildir...

Gözlerini vuruyorum gözlerimle...

Durmayasýya göz diplerinde gözlerim hep,
tükenmiþ bir beraberliðin tek dokunuluþu bana yalvarýr bakan gözlerin oluyor...
Ve
darmadaðýn yaþama koþuyorum o gözlerinin kuytuluðu ile...

Hâlâ gizemli, hâlâ buðulu,
hâlâ ölgün bedenimi ayakta tutan o görüntün, gözlerin...
Sessiz, suskun, titreyiþten uzak, aðlamaklý ve çok sevmeyi tekrarlayan bakýþlarla,
kanýmý donduruyor...

Ölgün kuþlarýn kanat sesleri tükeniyor bakýþlarýmda...

Her þey durgun, her þey ýlýk, her þey sessizliðe bir adým atýyor,
her þey yalnýzlýðýma ortak oluyor
ve
kaybolmuþ ruhlarýn peþi sýra koþarken ben,
yoruluyorum artýk...
Sen benim kimselerimsin derken, o solgun gözlerinle,
þimdilerde, kimsesizliðimle, baþ etmeye çalýþan,
ürkek kalp atýþlarý ile el sallýyorum sana veda cümlelerimi içime mýhlayarak...

Ben sana öldüm sevgili, yaþýyor musun diye sorma bana...

Senin düþlerindi benim amacým olan yaþam...
Bir köþe baþý bekleyeni olmaktansa, aþkýn içinde boðulup ölmek,
benim amacýmdý sevgili...
Kendi derinliðimi kaybedip, senin derinliklerinde dolaþýp,
mutluluðu senden almaktý, amacým sevgili...

Hiç yüksünmedim senli yaþamdan, tüm güzellikleri kendi vitrinime koyup, tüm dar zamanlarýmda,
Hep sýðýndým onlara, senin varlýðýn benim yaþamýmdý sevgili... Yanýlmýþým... Yanýlgýdaymýþým... Sevgili...

Mustafa Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: