Hani mümkün olsa da tünel açsam zamana
Bin dört yüz küsur yýlý uç ucuna eklesem
Katedip asýrlarý aþkýnla yana yana
Eþiðine baþ koyup heyecanla beklesem.
Çehrenle kýyaslarken ayýn hilal halini
Nakþetsem yüreðime vuslatýn hayalini
Güneþi doðdu sansam görünce cemalini
Mübarek ellerini doya doya koklasam.
Gözüm yaþlý dinlesem Bilal’in gür sesini
Çeksem þifa diyerek içime nefesini
Ýhya edip nûrunla nefsimin hevesini
Her âný "aný" diye yüreðimde saklasam.
"Ümmetimden" diyerek tanýtsan sahabeye
Varsak huþû içinde hep birlikte Kâbe’ye
Vecd ile kulak versem duaya, hitâbeye
Yaptýðým günahlarý sevaptan ayýklasam.
Zaman tüneli bozuk, dönüþ imkânsýz olsa
Ümmetin bu garibi sana evlatlýk kalsa
Görürken hizmetini ecel kapýmý çalsa
Verdiðim son nefeste adýný sayýklasam.
Mecit Aktürk