Saat On Yedi Sıfır Beş

Gelenler gitmekte, aðýr, aðýr.
Umutsuz gözlerle bakarsýn, gidenlerin ardýndan.
Bir mahkuma benzeyen duruþunla,
yüreðinde kasvet, duygularýnda siyah bulutlar.
Soðuk rüzgarlar esmekte, üþüyen yüreðine.
sýðýndýðýn bu yerde, birkaç yaþlý, birde sen.

Son ayak sesleri, uzaklaþýr kapýdan.
Gizli bir sessizlik, koridorlarý sarar.
Yüreðinde eziklik,
ruhunda tarifsiz bir intizar.
Uzun ve karanlýk gecenin ilk anlarý baþlarken,
Günün solgun ýþýklarýnda, yaþarsýn hicranlarý.

Her yana sinmiþ aðýr bir koku,
Þimdi, daha fazla gelmekte.
hastalýk, acý, ýstýrap,
Ürperten umutsuzluk.
Tüm benliðini saran yalnýzlýk.
Hele, boþ odanýn ahvali!

Kulaðýna gelir, uzak salondan,
Kýsýk sesli konuþmalar.
Duymak istemez gönlün,
Bir korkudur, sarar içini.
yaslandýðýn yerden seyredersin,
þehri uzaktan.

Parlayan ýþýklara daldýn.
Düþündün þehirde yaþayanlarý.
Kýskandýn, sevgiyle sarýlanlarý.
Buðulanmýþ gözlerinden, düþer gözyaþlarý.
Çizer yanaklarýna desen, desen,
yüreðindeki sýzýlarý.

Uzanýrken gýcýrdayan yataða,
Kapattýðýn gözlerinde resimler.
Sisler arasýnda bir kadýn,
Sana bakar anýlardan.
Acý bir tebessüm, belli belirsiz yüzünde.
Ýzleri yakar özünü, sýðýndýðýn bu yerde.

Artýk, önemi kalmaz geçen zamanýn.
On yedi sýfýr beþten sonra.
Kaný akmaya baþlar, derin bir yaranýn.



Mehmet Macit
27.01.2012




Sosyal Medyada Paylaşın: