ölmedim...

kimselere farkettirmeden damla damla okuyorum sevdaný..
yarým yamalak hayalleri,eskimiþ umutlarý inceltip orta yerinden
öyle sürüyorum kanayan yaralarýma...
acýsý biraz olsun hafiflesin diye yüreðimin..
susuyorum..
sessizliðin dahi sustuðu zamanda
avuç dolusu kelimeleri bir çýrpýda yutup
sonra avazým cýktýðýnca sensizliði kusuyorum...


bir tanýklýk eden yok bu gece karanlýða,
boðazýma kadar yalnýzlýða battýðým þu saatlerde,
yürek yordamýyla ilerliyorum...
konuþmaya çalýþtýkça ayak diriyor yüreðim beynime..


buharlanmýþ bir cam beynim,
ne çizsem an demeden kayboluyor...
bir yüzünü silemedim aklýmdan..
beynimin yasak bölgelerini adýmlarken suretin,
bedenini meþgul eden kimdi yar!
düþünmeye elvermiyor yürteðim,
elim tutmaz daha fazla dilim varmýyor...
çok kolay inciniyor benim ýssýzlýðým,
yüz milyonlu nüfuslarda yapayalnýzlýðým..
çaresizliðim..
kimsesiþzliðim..
en cok da sensizliðim...


boþluða atýyorum yine adýmlarýmý,
çýkmaz sokaklarda arýyorum içime iþleyen sesini,
ve sokaklarýnda perilerin at koþturduðu,
ýslak köþe baþlarýnda izini sürüyorum tekdüze sevdamýn,
tümünü kokladýðýný varsayarak,
baþýný okþuyorum boynu bükük güllerin...
ellerine uzanýrcasýna,
sana dokunurcasýna...


ah sevgili!
bir bakýþýnla ölürüm bilirsin
tanýmlasam ve tamamlayabilsem yarým kalmýþlýðýmý,
taþýyabilsem daha fazla kursaðýmda kalan heveslerimi,
þimdi nerde olduðunu bilmediðim bakýþlarýn
bir gün dolanýr mý boynuma?
bir zamanlar elinin deðdiði mýsralarý okþamakla meþgulken su sýralar
birinci tekil þahsým uðrar mý aklýnýn sol yanýna...?


kovalamaca oynayadursun akreple yelkovan,
bir türlü dur diyemediðim zaman ilerliyor...
ebediyete intikal eden derin duygularýmý,
son kez teþhis etmemi bekliyor melekler...
faili sen meçhulü ben olan emin olamadýðým duygularýmý
incitmekten korkuyor tütriyor ellerim....
narin bir kelebeliðin kanatlarý gibi okþarken buz tutmuþ ruhunu,
derin bir iç çekiyorum...
bu gece de ölmedim....

yazan:elif topal
imkan/sýzým
Sosyal Medyada Paylaşın: