düðümlendi hayat kayýp þehirler icad ettiðim geniþ zamanlarda... bir an durup dinlenmeden sýzýyor göz yaþlarým. gözyaþýmla karýþýk acýyan sensizliðim,sensizlikte bulduðum kimseziliðim ismimizi kazýdýðým mezar taþýna...
direniþte zavallý harfler,yorgun cümleler d/üþüyorum buz tutmuþ kaðýtlara...
yeri deðildi bitmelerin! zamansýz gitmelerin kopup hayatýn orta yerinden kan revan ayrýlýklara düþmelerin yeri deðildi! bizi bu yolllara sürükleyen ölüm deðil de neydi?
yüreðimi gömdüm senle karatopraða, ve yine içimdeki bana sýðýndým kendimi kovaladýðým yollarda...
kabullendim Deniz/Meltem ve martý deyince akla gelen bütün anlamlarýn derin uykularda kaldýðýný... bu Eylül de yaðmur yaðar! doðmamýþ kýzýmýzýn isminin mevsimi bu Eylül de suskunlukla konusur son/bahar...
yazan:elif topal imkan/sýzým Sosyal Medyada Paylaşın:
elif52 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.