EL
Acýlarla dopdolu susuz bir yazdý,
Sanki en baþýndan kuyuyu kazdý,
Sözünü dinleyecek epeyce azdý,
Anýlardan kalanlar kýrýk bir sazdý.
Pencere önünde sarmaþýk vardý,
Hüzünlerle bir olup her yeri sardý,
Anýlarý acýtan kahrolasý bir yardý,
Sanki bunca acýlar baþka bahardý.
Gönül eski günlerini arayýp durdu,
Sevdiði olmayacak zamanda vurdu,
Belki yarýn yine yeni sabah olurdu,
Anýlarýný býraktýðý yerde bulurdu.
Kýþ yine en soðuk yüzüyle geldi,
Aþklarýn sýcacýk umutlarýný deldi,
Bunca mutlu günde yalan bir seldi,
Desene seni alan belki bir “el”di.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.