Takvim Hâlâ Gittiğin Günü Gösteriyor

Sevgilim, zamansýz gidiþinden sonra takvime bakmadým hiç,
koparadým ayrýkla hýþýrdayan tozlu yapraklarýný.
Gittiðin günü gösteriyordu çünkü,
öldüðüm günü.
Bakamadým iþte,
zorladým cesedimi ama
hiç hissetmedim kulaðýmda can veren sesleniþlerini, olmadý..

Akreple yelkovan bir arada olduðunu bildiðimden,
saate bile bakmaya gözüm gitmedi yüzümden.
Ayrýlýðýn açtýðý yaralar vardý kalbimde,
kanýyordu ve kanadýkça saldýrganlaþýyordu.
Bu yüzden çok kýskançtým, bir o kadar da yalnýz.
Þarkýlarýn uydurduðu zaman onsuz da geçer yalanlarýný inkar ettim,
baðýrýp, çaðýrarak kýrdým hatta o eski radyomuzu.
Kendi kendime ve bir deli gibi yokluðunu tersten giydirdim üstelik yalnýzlýðýma.
Aksi ve lanettim ayný zamanda huysuz bir ihtiyar kadar,
ama ne yapayým özlüyordum,
belki de son sözlerimi söylüyordum sana.
Duymuyordun da ama ölüyordum..

Aðlamaktan aðrýyan göz kapaklarýmý,
resimlerine bakarak dinlendirdim her gece.
Sildikçe vanasýný bozmuþtum gözlerimin,
yalama yapan hayallerim vardý kirpiklerimde.
Hayallerim suya, gözyaþlarýna düþtü.
Gittiðinden beri artýk sen de düþ’tün.
Bir türlü dindiremedim bu kahrolasý saðanaðý.
Ýki asi buluttu artýk gözlerim,
terkedilmiþ yüzümde yalnýzlýktan arta kalan.
Ve yaðan,
anýlar þimþek gibi çaktýðýnda beynimin ücra köþelerinde.
Islandým, sýrýlsýklandým.
Senden ayrýydým,
yine de taraf tuttum bedenimde sol’um dedim, ayrýldým..

Keþkelerle iç çekiþlerim.
Sensiz her nefes alýþýmda, havaya karýþmadýðýndan nefesin soðuktu.
Seninle ayný adý taþýyan haber bültenlerindeki spiker de söylüyordu,
mevsim kýþtý, ayrýlýktý. Sancýlarýmla üþüyordum hasta yataðýmda,
çürüyordu bedenim.
Aðzýmý kapattým elimle, seni öksürdüm.
Duydun mu ?
Hastayým, yine de senden baþka birine deðil ama.
Doktora gitmedim yine, ezcanenin önünden dahi geçmedim.
Çünkü yarama merhem olacak sendin,
ve sen o tuhaf kokulu eczanelerin hiçbirinde yoktun
ya da herhangi bir yerde.
Boþu boþuna gitmeme gerek yoktu bu yüzden.
Sadece gelmen lazýmdý, gelmeyecektin de biliyordum.
Ama olsun deyip yine de bekliyordum..

Sensiz zaman hiç geçmiyor anlýyor musun ?
Titriyor musun,
bedenim karanlýk kuytularda üþürken ?
Kalbime kadar ulaþýyor mu hiç soðuk ?
Senli dualarla,
beklemekten baþka bir þey gelmiyor ki elimden.
Çok özledim seni çok,
duyuyor musun ?
Oysa takvim hâlâ gittiðin günü gösteriyor sevgilim,
biliyor musun ?

Ahmet Kastancý.
Sosyal Medyada Paylaşın: