Uslansana acým benim , dinlenip dursana artýk. Akþam olsa diyordun iþte oldu akþam bak. Bütün kenti kapkara örtüsüyle sardý karanlýk, Kimine kaygý , kimine umut býrakarak.
Ölümlü bu kalabalýk dýþardaki kötü kalabalýk Haz yavuz celladýn kýrbacýna boyun eðmiþ de Devþirir kendini rezil törenlerde piþmanlýk
Acým benim, elini ver, böyle yanýmda dur o kalabalýktan öte,geçmiþ yýllarýný yakýndan gör, Dökülür eski giysileriyle gök balkonlarýndan; Hüzün sulardan yükselir gülümseyerek;
Güneþ bir kemerde durmuþtur can verirken.. Doðudan sürüklenen uzun bir kefene benzer.
Sen gece’yi dinle caným, gitgide ilerleyen güzel Gece’yi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Charles Baudelaire Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.