ALBATROS
Tayfalar sýk sýk yakalar, iþ olsun diye,
Koca deniz kuþlarýný, albatroslarý,
Keskin çukurlar üstünden kayan gemiye
Eþlik eden o kaygý bilmez dostlarý.
Ama býrakýldýlar mý güvertelere,
O gök krallarý ne sünepe, ne sarsak
Seriverir koca kanatlarýný yere,
Yanlarýnda sürünen kürekler gibi, ak.
O kanatlý yolcu ne miskin, ne sümsüktür!
Ne çirkin, ne gülünçtür o güzel kuþ þimdi!
Topallar kimi, uçan sakata öykünür,
Bir pipoyla gagasýný dürtükler kimi!
O bulutlar prensine benzer Ozan da,
Fýrtýnayla senlibenli, yaylara gülen;
Yere sürülmüþtür yuhalar arasýnda,
Yürüyemez devce kanatlarý yüzünden.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Charles Baudelaire Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.