Gözlerim kapalý, bir sonbahar akþamýnda; Sýcak göðsünün kokusunu içime çeker, Dalarým; gözlerimden mesut kýyýlar geçer, Hep ayný günün ateþi vurur sularýna.
Sonra birden görünür baygýn, tembel bir ada; Garip aðaçlar, hoþ meyveler verir tabiat; Erkeklerin biçimli vücutlarýnda sýhhat Ve bir safiyet kadýnlarýn bakýþlarýnda.
O güzel iklimlere sürükler beni kokun; Bir liman görürüm, yelkenle, direkle dolu; Tekneler, son seferin meþakkatiyle yorgun.
Burnuma kadar gelen hava kokular taþýr. Yemyeþil demirhindilerden gelen bu koku Ýçimde gemici þarkýlarýna karýþýr.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Charles Baudelaire Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.