DÜŞMAN

Tükendi gençliðim karanlýklarda,
Çýlgýn fýrtýnalarda ve yaðmurlarda;
Güneþ bazan açtý, kapandý derhal
Bahtýmýn yazgýsý karanlýklarda;
Öyle harap ettiler ki gönül bahçemi
Dallar hep kýrýldý, yapraklar yerde
Kuytularda birkaç meyvesi kaldý...

Ýþte ulaþtým güz aylarýna
Fikirler sararmýþ yapraklar gibi;
Kullanmalý artýk her bir aleti
Küreði, týrmýðý ve ötekileri,
Düzeltip onarmak için yeniden
Bahçemdeki bütün harap yerleri
Sularýn basýp da oyup açtýðý
Kocaman çukurlarý mezarlar gibi...

Hayal ettiðim yeni çiçekler,
Acaba bulurlar mý kimbilir,
Ardýç kuþlarýnýn bulduðu gibi
Güç alabilecekleri her bir gýdayý,
Gizemli gýdayý, özlü gýdayý
Bu sulak topraklarda. Bu hoþ havada.

Ey acý! Ey acý! Yiyip bitiriyor hayatý zaman,
Ve yüreðimizi kemiren düþman
Bu anlaþýlmaz, bu garip düþman
Büyüyüp güçleniyor kanlarýmýzla
Durmadan kaybettiðimiz kanlarýmýzla.

Sosyal Medyada Paylaşın: