Biz var ya, biz!
Rast gele iþlere giriþtik, temelsiz olduðunu bilemedik,
Ya baþarsaydýk. Onca malý paylaþýmda birbirimizi yerdik.
Grafiðimiz yükseldikçe, sen, ben diyerek kavga eder idik.
Þimdi eksilerle dolu bu hayatýmýz bize aðýr geliyor.
Boþluðumuz; iþsizliðimiz patavatsýzlýðýmýzdan geliyor.
Geri kalmýþlýðýmýz; kalifiyesizliðimizden kimse bilmiyor,
Sabahlar bol bol uyuduðumuzdan, kendimizi aslan sanýyoruz,
Versinler her iþi yaparýz, ederiz, baþarýrýz, diyoruz.
Neyi öðrendik hey dostlar, neyi biliyoruz?
Öylesine hep kendimizi, oðlumuza, kýzýmýza pohpohluyoruz,
Var ya! Verin her iþi sýkarýz taþý, çýkarýrýz suyunu, diyoruz.
Vallaha da billaha da kendi kendimizi kendimize pompalýyoruz.
Bravo bize! Zaten bizden üstünü yok.
Teyyar DUMLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.