omuzlarýma daha tabutlarýn dokunmadýðý zamanlardý
tanýmýyordum onlarý
sonbahar derinliðine ayarlanmýþ gözlerimden
bir iki damlayarak zaman
kumu bitmiþ saatlerin yerine
bir gözümden diðerine akan zamanlarýmý
yel kovmadý sen kovdun
zaman durmadý
zaman kurudu
omuzlarýma dokundu ölüler
ne kum
ne gözlerim
zaman aktý
ölüler aktý
kumu bitmiþti saatlerin
çaresizdi donmuþtu üþüyordu zaman
omuzlarýmdan düþenleri saydýrdým
býçakladým zamaný gözlerim gibi
delindi zaman
ölüler aktý
ölüler aktý
zaman aktý
boðuldu omuzlarým