ERİMEYEN MUM

Döktüðümden beri dünya seline ilk damlamý,
On dokuz yýlým geçti aradan, yana yana!
Coþturdum kimi zaman, nice ýrmaklarý,
Kimi zaman sustum, yana yana!

Menderes derim, ömrümün çizgisine,
Bir önde, bir yanda yazýlýyým, sayfa sayfa!
Hangi satýrda yorulur gözyaþým, söyle,
Þöyle sürer mi mutluluðum, sayfa sayfa!

Tepedeyken ýsýtýrým içimde güneþi,
Saçarým ovaya yýldýzlarýmý, gece gece!
Sen mi korkutacaksýn ey, karanlýk beni!
Bir daha yakarým geceni, gece gece!

Yine hüzün satýrlarým gelecek, biliyorum,
Hep yolladým onlarý içimden, posta posta!
Bu defa baþka “yalnýzým” diyorum,
Pul diliyorum göndermeye, posta posta!

Zannetme ki, karanlýk, sana yenildim,
Büyüdü içimde umudum, dünya dünya!
Doðdu iþte güneþim, yerde taþým, havada kuþum,
Þimdi çok mesudum, “seviyorum” dünya dünya!

Dediler ki; bir mumdu Elvan erimeyen,
Dost delisini oynardý, perde perde!
Duyuldu namý, umut yoluna giderken,
Aþký daðýttý gözlerinden, perde perde!

2000

Sosyal Medyada Paylaşın: