Gelmeden Evvel, Geldin, Birlikte

Gelmeden Evvel

Kalbim
Benim bir ormandý,
Ýsimsiz, asude,
Bir büyük orman;
Ve gölgelerinde revan
Olan hafi sularýn aks-i þevk-i müttaridi
Daðýtýrken sükutu bihude,
Düþünürdüm ki, hangi gün, ne zaman,
Ne zaman
Girecektin o kalb-i mes’ude?

Etmeden zehr-bad-ý fasl-ý elem
Reng-i eþcar ü abý fersude,
Dolacak mýydý seslerin, bilmem
O tehi saye zar-ý mesdude?

Sanki hicrana bir teselliydi
Þeceristan-ý kalb içinde revan
Olan hafi sularýn musiki-i nevmidi.

Geldin

Bir gün
Akþamýn ölgün
Duran o namütenahi ziya denizlerine
Gark olan eþcar,
Gark olan ovalar
Oluyorken sükut ü hüzne makar
Geldin alam-ý kalbi teskine

Ey þebabýn hayal-ý cavidi,
O melul akþamýn havasý kadar
Geliþin bir sükun-ý saridi...

Birlikte

Bütün bizimçündür
Nukuþ-ý encüm-i vahdetle iþlenen bir tül
Gibi üstünde titreyen bu sema;
Gecenin dallarýnda þimdi açan
Bu kamer,
Bu altýn gül...

Bütün bizimçündür
Ne varsa aþk ile bidar-ý ra’þe, ya naim,
Ne varsa aid olan leyl-i hande-me’nusa,
Sana aid lebimdeki buse,
Lebinin surh-ý bizevali benim.
Sosyal Medyada Paylaşın: