Yollar

Bir lamba hüzniyle
Kýsýldý altýn ufuklarda akþamýn güneþi;
Söndü göllerde aks-i girye-veþi
Gecenin âvdet-i sükûniyle..



Yollar
Ki gider kimsesiz, tehî, ebedi,
Yollar
Hep birer hatt-ý pür sûkt oldu
Akþamýn sine-i gubârýnda.
Onlar
Hangi bir belde-i hayâle gider,
Böyle sessiz ve kimsesiz þimdi?



Meftûr
Ve muhteriz yine bir
nefha-i hayâl esiyor;
Bu nefha dallarý bîtâb ü bîmecâl uyutur.
Sonra eyler giyâhý nâlende,
Sonra âgûþ-ý ufk içinde ölür...



Ey kalb!
Seni öldürmesin bir sâye-i þeb,
Ýþte bir dest-i sâhir ü mahfî
Sana nûr-ý nücûmu indirdi.



Kuruldu iþte, mesâfât içinde, lâl-i mesâ
Bütün meâbid-i hiss ü meâbid-i hülyâ
Bütün meâbid-i meçhule-i ümîd-i beþer...



Gurûb içinde bir eþkâl-i bîhudud-ý zeheb
Zücâc-ý san’at ü fikretle yükselirler hep;
Büyük denizlere benzer eteklerinde sükût,
Sükût-ý nâ-mütenâhi, sükût-ý na-mahdût,
Sükût-ý afv u emel.



Bir el
Derîçelerde bir altýn ziyâ yakýp indi.
Aktý âb-ý sükûta yýldýzlar
Bütün sular zehebî lerzelerle iþlendi.



Tâ öteden,
Þimdi zer gözleriyle tâ öteden,
Gam-ý ervâhý vecde da’vet eder
Bütün meâbid-i meçhule-i ümîd-i beþer.
Bütün meâbid-i vecdin soluk ilaheleri
Birer birer iniyor gözlerinde rüyalar;
Dudaklarýnda ziyâdâr ve muhteriz titrer
Akþamýn buse-i huzû-eseri.



Soluk ve gölgeli simalarýnda reng-i mesâ
Nakþeder bir teheyyüc-i rüyâ:
Biri yorgun semâ-yý lâle bakar,
Biri bir gölge meþy ü gâþyile
Miyâh-ý râkide-i samt ü hâb içinde akar;
Biri bir erganûn-ý eb’âdý
Dinliyor gölgelerde ser-be-zemin,
Biri altýn gözüyle, güyâ ki,
Sana ey kalb-i mübhem ü bâkî
"Gel!" diyor.
Lakin
Ýniyor
Ýþte leylin zalâm-ý bîdâdý...



Yollar
Ah ey kimsesiz giden yollar,
Yollarýn ey sükût-ý hüzn-eseri,
Bugünün inmeden þeb-i kederi,
Meâbid-i emel ü histe sönmeden bu ziyâ,
Ölmeden onlarýn ilaheleri,
Ah gitmez mi, kimsesiz, sessiz
Yollar,
Ah gitmez mi hatt-ý sâkitiniz,
Þimdi zer gözleriyle, tâ öteden
Tâ öteden
Gam-ý ervâhý vecde da’vet eden
Uzak meâbid-i pür-nûr-ý vecd ü rüyâya
Ki câ-be-câ kapýyor bâb-ý vâ’dini sâye...


Ahmet Haþim
( 1887 - 1933 )
Sosyal Medyada Paylaşın: