GÜNEŞ SAATİ
Bu nemli, bu bunaltýcý gecelerde, pencerenin
Önündeki dallardan bir kafes örerim kendime
Güneþli günlerde doðurmuþ anam beni, neyleyim
Gökle denizin seviþtiði yerlerde gün boyu
Býkýp usanmadan bakmam için, evime mavinin
Bütün tonlarýnda perdeler astým sevdiðim
Gece, düþlerde sürdüreyim diye bu yolculuðu
Bir güneþ saatiyim ben kendi halimce
Bir güne bakaným belki de, doðudan batýya dönerim
Alný gökyüzüne dönük bir güneþ çocuðu...
Bu karanlýk, bu ýssýz gecelerde
Yýldýzlarý bir küpün içinde toplayasým gelir
Benim güneþim bir birikimdir belki de
Yýllarla, aylarla, günlerle açýklanabilir
Mutluluk; onun, onun gözünün içine bakmaktýr sevdiðim
Onu bir si mge kýlmaktýr, bir ad vermektir
Ben güneþ dedim ona, sen su de, çiçek de
Aksýn ömrün yeter ki doðayla birlikte...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.