BİR BABA İÇİN -2-

Aðýr aksak adýmlarla yürüyen gece
Bana bir þeyleri anýmsatýyor
Boynu uykudan arasýra düþerek
Pencerenin kanatlarýna yaslanmýþ bir anne
Kuytu, karanlýk bir yolda
Kocasýnýn ayak seslerini arýyor
Bir çocuk, sedirin üstünde
yüzünü ders kitabýna gömmüþ
Saate bakýp, geceyi dinleyip
Kitabýndan bir yaprak çeviriyor.

Sessizliðin sýðýnaklarýna gömülmüþ evlerde
Yanan tek tük ýþýklar var
Bekçi düdükleri
Birbirlerine selam yolluyor
O daracýk sokaklarýn ardýndan:
Bir vukuat yok
Asayiþ berkemal!

Sokakta biri baðýrsa
Sanki tavan çökecek
Kadýnla çocuðun üstüne. . .

Bu sokak ne zaman çýnlar
Belli belirsiz ayak sesleriyle?
Bu kapý ne zaman çalýnýr?
Anne, görevini yapmýþ biri gibi
Usul usul kalkar yerinden
Çocuk ne zaman sýçrar?

Açýlýr kapý, girersin içeri
Yüzünde sarhoþlara özgü
Tuhaf bir gülümseme
Kaldýrýverirsin omzuna beni
Sorarým: Baba niye geç kaldýn böyle?
Eski bir türküyle
Kesersin sözümü...
Sosyal Medyada Paylaşın: